Oyalar

Oya; süslemek ve süslenmek ihtiyacını karşılamak için iplik, boncuk, pul gibi
gereçlerle, tığ, iğne, mekik, firkete ve şiş kullanılarak yapılan el sanatı ürünüdür. Oyalar,
kullanılan araç gerece ve yapım tekniğine göre adlandırılırlar. Takı zenginliğindeki oyalar,
kadının hem oyası, hem küpesi, hem de kolyesidir. Süsleme, oyalarla adeta bir sanata
dönüşmüştür.

Düzce’de evlenecek gençlerin çeyizlerinin en önemli parçalarından biriside kuşkusuz
oyalardır. Bu oyalar çoğunlukla başörtüsü, namaz örtüsü, havlu kenarları ve fularların
üzerinde kullanılmaktadır. Genç kızların çeyizinde bulunan oyalı başörtü sayısı ne kadar fazla
ise çeyiz hazırlanırken o oranda emek verildiği düşünülmektedir. Bu başörtülerin bir kısmı
gelinin ve damadın yakınlarına hediye olarak verilir. Düzce’de özellikle kırsal kesimde
yaşayan kadınların oyasız başörtüsü kullanmadığı görülmüştür. Yörede günümüzde en çok
yapılan oyalar tığ oyası, mekik oyası ve firkete oyasıdır. Yapımı daha zahmetli olduğundan
iğne oyası pek fazla tercih edilmemektedir. Oyanın yapılacağı tülbendin renklerinin ve
deseninin yapılacak oya ile uyumlu olmasına dikkat edilir. Düzce’de oyalarda çeşitli desenler
kullanılmakla birlikte ağırlıklı olarak bitki şekillerine yer verilerek yapılan motifler tercih
edilmekte ayrıca yiyeceklerden, yörede yaşayan canlılardan, figürlerden, eşya ve nesnelerden
etkilenilerek yapılan oyalarda bulunmaktadır. Yörede marul oyası, maydanoz oyası gibi
bitkilere benzetilerek yapılan oyalarla, yapımında kullanılan gereçlere göre isimlendirilen kum
boncuk oyası, arpa boncuğu oyası, yıldız pul oyası ayrıca günümüz şartlarının etkisiyle Hürrem oyası gibi adlar konulmuş oyalarda tespit edilmiştir.